1 Eylül 2010 Çarşamba

Keder Bizim Buralara Hiç Uğramaz Zannederdik

ÜÇ İKİ BİR KAYIT.... Birden söndü ışıklar, sustu ampulumun akkoru. Karanlık şatoyu ele geçirmiş... Ne kadar güçlü olursan ol, kahramanını, geçmişini paylaştığın, geleceğinde hep olmasını istediğin, insanları yatakta görmek, bilincinde artık en ufak yerlerde tutulduğunu bilmek, ben kimim dediğinde cevap alamamak, onu o halde görmek. Sana, ilaçlara, hasta ruhlu doktor ve hemşirelere, muhtaç olduğunu görmek, onu ayağa kaldıramamak, daha çok acı çekmesine şahit olmak zorunda olmak... Ölüm değil benim korkum, ondan çekinmiyorum. Tek üzüntüm pamuğuma, canıma acı çektirmesi,onun canını yakması...KESTİK

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

hadi ne söyliceksen söyle çabuk kayda giricem birazdan:)