Herkes bir "olgun" olmuş gidiyor...

ÜÇ İKİ BİR KAYIT.... Merhabalar epey bir aradan sonra tekrar yazıyorum. Uzun zamandan beri düşünüyorum açıkçası. Kanaatime ve gözlemlerime göre 24 yaşından sonra insanlarda bir olgunluk furyası başlıyor. Özellikle Türk Gençliği'nde bu açıkça görülmekte. Hepsi birden "Kahretsin hayat omuzlarıma çok fazla şey yüklüyor, dünyayla savaşmak zorundayım, siz küçükler hiç bir şey anlamazsınız, ben çok şeyler yaşadım, hayat beni çok yordu, anlatsam roman olur, herkes şöyle karşıma geçsin de bir şeyler anlatayım öğütler vereyim!" triplerine giriyor. Belki ben de 24'ümden sonra bu tripleri yapacağım. Anlamadığım "ama neden?" İnsanlarda neden bir olgunlaşma amacı vardır. Evet katılıyorum; kimi durumlarda insan usturuplu olmalıdır, mantıklı ve soğuk kanlı düşünmelidir ama kimi durumlarda da çocuk olmalıdır. Bana kalırsa amaç mutlu olmak olmalıdır sadece. Kimi insanlar gördüm bana "Ay sen daha çok gençsin, ay sen daha çok küçüksün ama, daha önünde yaşayacağın çok şey var, daha büyüyeceksin! " gibi cümleler kuruyorlar. Ya ama benim büyümek istediğimi size kim söyledi. Onlara " Keşke siz de büyümeseydiniz de hala benim kadar mutlu olabilseydiniz! " demek geliyor içimden. Çünkü bırakın herkes mutlu olacağı yaşta kalsın arkadaşım. Evet benden büyük olabilirsiniz, 24'ünü aşmış tribal enfeksiyona yakalanmış olabilirsiniz ama benim şu yaşıma kadar neler yaşadığımı nerden biliyorsunuz bakın sizi bir kınarım görürsünüz gününüzü sonra:) Özellikle " Ha ha sevimli şey seni!" diye yanıma yaklaşıp "Ne olgunmuşsun sen ya!" demeleri yok mu, delirtiyorlar beni. Ben meyve miyim ya " Ha iyi bu olgunlaşmış!" der gibi. Lütfen burdan olgun arkadaşlara sesleniyorum. Ne olursunuz artık şu enfeksiyondan kurtulun. Önemli olan gerçekten mutlu olabilmek, kendinizi nasıl mutlu hissediyorsanız öyle kalın ve insanlara saygı duyun. Yaşlarından dolayı değil, insan olduklarından dolayı. Evet, ben hala çocuk ruhuma sahip olabilirim. Ama eğer bu ruha da sahip olmasam gerçekten o zaman çekilmez olurmuş hayat. Keşke hiç büyümesem. Keşke hep 21 yaşımda kalsam. Keşke Herkes çocuk kalabilse. Belki o zaman doğrularımız en iyi söylenmiş yalanlar olmaktan çıkarlardı. Hepinize soruyorum hanginiz son zamanlarda bir çocuğun hayatı umursamadan, sadece kendi hayallerinde gezerek mutlu olması kadar mutlu oldu?.... KESTİK

Esmer, Kumral, Sarışın hangisi bir karar verin????

ÜÇ İKİ BİR KAYIT.... Genelde çevremde hep kız arkadaşlarım (sadece arkadaş) olmuştur. Kendimi şanslı hissediyorum çünkü hiç bir zaman erkek populasyonu arasına sıkışmış ve ordan bir türlü kurtulamayan arkadaşlarımdan olmadım. Öyle olmamak da güzel zaten. İki türdeki arkadaş oranını da eşitlemek gerekiyor aslında. Kız populasyonu biraz fazla olsa zarar da çıkmaz hani:) Her neyse konudan sapmayalım. İşte bu yüzden kız arkadaşlarımın bir çok muhabbetine şahit oldum. Ama yaptığım en ilginç tespitlerimden birisi; hoşlandıkları tipler hakkında konuşurken nasıl da çelişkiye düştükleridir. Genelde konuşmaları hep şöyle oluyor. " Ya ben kumrallardan çok hoşlanıyorum hele bir de yeşil gözlü oldu mu oy oyy yirim ben onu. Esmerlerle, sarışınlar bana itici geliyor!!" İşte bu laflar üzerine bende yine bir "hönk!! ne diyor bu kız!!" travması geçiriliyor. Neden diye bir sorun ya boşu boşuna "Hönk travması" geçirmiyorum!! Kızın erkek arkadaşı kumral değil esmer ya hem de kara kaşı, kara gözü, ormanda yıllanmış gibi gözüken gür sakalıyla. Ben bi on saniye sonra "Nasıl yani, ama senin erkek arkadaşın esmer değil mi?!" diye soruyorum. "Evet ama o başka! Esmerlerin en güzeli!!" diye cevap veriyor bana. Ben bir "hönk travması" daha geçirip, peki diyorum ve susuyorum. ( Hepimiz artık biliyoruz bir önceki yazıdan "PEKİ"nin gücünü)


İşte ben bu tür muhabbetleri değişen renk türlerinin zıtlaşmasıyla hep duydum. Başlarda pek bi hönk travması geçirdim ama sonraları ne zaman böyle bir muhabbet açılsa, misal: " Ben sarışınlardan çok hoşlanıyorum hele böle civciv olsun masmavi gözleri olsun....." direk araya giriyorum "Sevgilin kumraldır senin!" diyorum. Cevap tabiki de "Aaaaa nerden bildin!!" ya da "Yok esmer!!" oluyor. Ya alın size işte anlamadığım bir konu daha. Buradan kız arkadaşlara sesleniyorum artık açık sözlü olun delikanlı olun "Esmer, kumral, sarışın farketmez yahşi olsun ben beyenirim!!" deyin. Bu yazıyı okuyanların bazıları şimdi; "Önemli olan iç güzelliktir taaam mı!" gibi kendi çapında trip yaratan sözcüklere başvuracaklardır. Ben de onlara "Peki" diyorum.....KESTİK

Sözcüklerin efendisi "PEKİ"

ÜÇ İKİ BİR KAYIT.... İnsanoğlu gerçekten de hem garip hem de çok zeki bir topluluk ama ne yalan söyliyim arada çok saçmalıdıkları da oluyor. Her neyse işte bizim bu zeki yaratığın yaratmış olduğu bir kelime var. Adı: "PEKİ". Bence "peki" kelimesi kelimelerin peygamberi gibi bir şey. Çünkü kimse ona baş kaldıramaz. Kimse onun önüne geçemez. Tüm kelimeler donup kalır. Lakin ben de bu kelimeyi kullanmayı çok severim. Özellikle birileriyle tartıştığımda veya karşımdakinin çenesinin düşüp beni deli ettiği o anlarda. Çünkü pekinin gerçekten de durdurucu bir gücünün olduğuna inanıyorum. Siz daha farkına varmadıysanız bir deneyin derim. Pekinin kudretine diğer kelimelerin nasıl ibadet ettiğini siz de farkedeceksiniz.

Karşınızdakini susturmanın en iyi yolu "peki"den geçer. Mesela örnek vereyim hemen; başınızı sürekli şişiren bir arkadaşı ele alalım ve bu insanın "pek"iyle nasıl durdurulduğunu hepbirlikte izleyip görelim:

-Abi nasılsın?

-İyidir ya iş güç nolsun...senden?

-İyidir benden de.Ya bu haftasonu biz Ozanlarla sinemaya gideceğiz gelir misin abi?

-Yok sağol kardeşim bir kaç işim var onları haletmem lazım.

-Hadi ya neyse başka zamana. Ordan da Sinemlere geçicez. Bir şeyler atıştırcaz. Ordan Hakanları da alıp....

-Peki.........

-alıp ama biz şey (awehaushduaslkk hede höde hönk karşı karakterimizin beyni böylece diskalifiye oldu) işte öyle abi neyse ben gidiyim.

VE ana karakterimiz için mutlu son. Geveze, baş şişiren arkadaşından kolaylıkla kurtulmuş oldu. Size de iki hece kadar yakın olan "PE-Kİ" nin varlığı Türk varlığına armağan olsun. Ne mutlu "PEKİ" diyene....KESTİK

Akıl küpü hayvanımız insanoğlunun duygusal paradigması....

ÜÇ İKİ BİR KAYIT..... Arkamda bıraktığım yıllara bakıyorum da şu yaşıma rağmen ne çok insan tanımışım ne çok arkadaşım olmuş. Bazıları gerçekten arkadaşım olmuş bazıları gelip geçmiş ama yine de güzel şu canına yandığım dünyasında bu kadar çok karakterin varlığına şahitlik yapmak.

Ama üniversiteye geçinceye kadar arkadaşlık teriminin bu kadar saçma algınlandığını anlamamıştım açıkçası. Lise yıllarımda çok samimi olduğum dört beş tane arkadaşım vardı. Onlarla vakit geçirirdik sürekli. Diğer herkes de aynı şekilde kendi alemindeydi. Kimse kimseye pek aldırış etmezdi kendi arkadaş grubu haricinde ama zamanı gelip herkes üniversite safhasına geçince işler arkadaş bazında şaşırtıcı derecede değişti. Öyle ki bulunduğumuz şehirde lise dönemimizden birini -hiç muhattap olmadığımız o tipler- görünce boynuna atlar olduk. Ya neden bu kadar sıcağız, neden kırk yıllık kanka gibi birbirimizi karşılıyoruz ki ben anlamıyorum. Dört yıl boyunca adamla tek muabbet etmemişiz ama yolda birbirimizi görünce "oooo kanka sen de mi burdaydın !?" muhabbetleri hemen başlıyor. İnsanın Allah Allah neler oluyor bize diyesi geliyor. Neden böyle oluyor ki acaba yaradılışta mı var sürekli geçmişten bir şeylere özlem. O parça sana ait olmasa da geçmişten bir parça yakalayınca ona sımsıkı tutunmak! Olayın özü bu olmalı. Bizim akıl küpü hayvanımız insanoğlunun duygusal bir paradigması sanırım bu olay da.....KESTİK

300 500 ıptıs ıştıs...

ÜÇ İKİ BİR KAYIT..... Merhaba sevgili blog uzun zamandır sana yazmıyordum:).... HEYYY!!!....Noluyor ya günlük olayına dönecek blog olayı da toparlan Gududu toparlan bakayım çocuğum..... Hah tamam şimdi konumuza girebiliriz... Uzun zamandır cluptır discodur bu tarz yerlere takılmıyorum takılsam da pek zevk almıyorum sadece müziği dinliyip insanların düştükleri hallerine gülmekten başka.Üç tür clup insanı teşhis ettim ben şimdiye kadar birincisi:

1 - Şık şık giyinen parti dilinde godoman diye tabir edilen ve loca denen para tuzaklarına para harcamaktan gurur duyan, bütün arkadaşlarını loca sınırları içerisine doldurup orda dans etmelerini sağlayan sınırdan çıkanları da dışlayıp gecenin sabaha varan ışıkların da değil de mekan da en fazla 3 saat geçirip şişenin dibini görmeden cluba ne ciddiyette girmişlerse o ciddiyette çıkan insanlar. Bu tür insan topluluklarının o ciddiyetle çorbacıya girdiği de görülür clubtan sonra:)

2- İkinci tip clupçılar ise bistro da takılan tiplerdir. Grubumuzun üyeleri sürekli ayakta bulunacaklarını bildiklerinden rahat salaş şeylerle kran tuvalet giysi tarzları arasına sıkışıp kalmışlardır. Bu gruplar genelde eğlenceyi ucuza mal etmek için küçücük bistronun etrafına olabildiğince kalabalık dizilirler hatta çember bistronun etrafında büyüyen çemberler bile oluştuğunu gördüm. Genelde en çok zıplayan hoplayan grup bu gruptur. Bu gruptaki erkeklerin işleri biraz zordur çünkü 3. grubun zararlı kimliklerinden sürekli kız arkadaşlarını korumak zorundadırlar:)

3- Ve en komedi grubumuz 3. tür clupçılar. Bu tür sadece erkeklerden oluşur. Genelde ne bir locaları olur ne de bistroları çünkü bu grubumuz içeri hınzırca sap olarak dalan ve ortamdaki kızları kesip aynı zamanda da dans edermiş gibi yapan ona buna sulanan tiplerdir. Clubın açılışından kapanışına kadar sürekli aynı bardak ellerindedir ve hep yarıdadır içkileri. Bu türleri aslında club rehberi olarak kullanabilirsiniz çünkü yaklaşık 15-20 kez arasında sürekli clubı turlarlar bir nevi avcıdır bu grup. Ondan clubta köşe bucak her yeri bilirler:)

Bunları nerden mi biliyorum çünkü her üç türü de yaşadım:) ama sonuç olarak şu sonuca vardım. Artık bu club anlayışı değişmeli çünkü eminim bu yukardaki türler de cluplara sırf birbirlerine bir şeyleri ispatlamak için gidiyorlar aslında dışardaki herkes de birbirine bunu yapmıyor mu zaten?.... KESTİK

Off be günlük canımı sıkmaya başladın....

ÜÇ İKİ BİR KAYIT.... Ben ilkokuldayken bir öğretmenim vardı: Şükran Hoca kendisini çok severdim. İnanılmaz iyi bir öğretmendi. Belki bu gün bulunduğum noktayı ona borçluyum ama bize hep günlük tutmamızı öğütlerdi. Ben ona çok değer verdiğimden bu öğüdünü her zaman yerine getirmeye çalşışırdım ama gel gör ki bu benim için bir işkenceden farksızdı çünkü günlükle resmen cebelleşiyordum. Öncelikle o küçük çocuk olayı yanlış anlamıştı. Olayın ismi günlük olunca her gün zorla bir şeyler yazmaya çalışıyordum ve sanki "Sevgili günlük...." diye başlamayı bir kural zannediyordum ve o nefret ettiğim günlük olayına bir de sevgili günlük diye başlamak beni iyice çılgına çeviriyordu. İşte size günlükle ayrılışımıza neden olan son sayfayı yazıyorum geçen gün bulmuş annem:

" Sevgili günlük

Şükran öğretmenimi çok seviyorum ama senden nefret ediyorum. Sana bir daha asla yazı yazmıyacağım. Allah belanı versin!

Hoşçakal! "


Okuyunca çok güldüm. Bir çocuk bu kadar açık konuşamazmış heralde günlüğüne....KESTİK

Zeki bir pasif megaloman

ÜÇ İKİ BİR KAYIT.... Annem küçüklüğümden beri öğütleyip duruyor: "Oğlum bak mütevazi olursan herkes seni çok sever saygı duyar!". Peki anne deyip yola çıkıyorum ama sonra büyüdükçe olgunlaştıkça görüyorum ki, bu insanların çoğu ukala... Övdükçe övüyorlar kendilerini, yok şunu yaptım, yok bunu yaptım, hayatımı böyle kazandım, bu kadar insanla beraber oldum, çok olgunum, herkes benim için deliriyor...v.s....Hop dur derler adama arkadaşım! Açıkçası ben de çok mütevazi olmaktan yana değilim yani ortada bir şey ya vardır ya yoktur ama sürekli de insan kendini övmesin ya kendini kanıtlasın insanlar övsün, alkış alsın. Kendini kanıtlasın derken işte burda sahneye zeki bir pasif megalomanımız çıkıyor. Bu çocuk zeki mi? Bence zeki..... Çünkü adam bakıyor çevresine anlıyor biraz olayları. Diyor ki geri çekiliyim biraz şöyle bir, çünkü geniş açıya sahip olurum sonra daha iyi yorumlarım hayatı ve geri kalan her bir şeyi ki lakin öyle de yapıyor sonra anlıyorki zaten yaptıklarını o hiç ses çıkarmadan beyenmeye başlıyor çevresindekiler. Onun peşinden gidiyorlar saygı duyuyorlar. Zeki bir pasif megalomanımız da böylece kendi egosunu içten içe tatmin ederken dışardaki insanlardan da "Olum/Kızım bu çocuk çok mütevazi, on numara bir kişilik!" damgasını yiyor, mutlu oluyor annesinin sözünü de dinlediği için:) megaloman mıyım neyim ya ben....KESTİK

Mütevazi olmak bu kadar mı zor arkadaşım...

ÜÇ İKİ BİR KAYIT.... Dün İstanbul'dan İzmir'e gitmek için Atatürk Hava Alanı'nın yollarını aşındırdım. Lakin bir çok güvenlik taramasından sonra uçağımı beklerken, bekleme alanında açtım kitap okuyorum. Zaman geçiyor da geçiyor. Tam vakit geldi uçağa binicem derken uçağın rotar yaptığını ve yarım saat geç kalkacağını öğrenerek sinirleniyorum ve yerime oturup "off, puff..." diyerek beklemeye başlıyorum. Bu sırada ünlü bir dizinin (adını vermiyim gizemini korusun) bir kaç oyuncusu da bizim uçağa bincek sanırım ki onlar da bekliyorlardı. Onları farkettim. Farkettim çünkü nedense sürekli bağırarak konuşuyorlardı ve hiç susmuyorlardı. Yanımdaki sağır amca bile şaşırmış olacak ki pür dikkat onları dinliyordu ama bence onlar o amcanın bile dikkatini çektilerse istedikleri de bu olsa gerek sanırım......farkedilmek..... Evet farkettik, orda bekleyen herkes farketti sizi bravo!! alkış!! Aslında ben bu insanları suçlamıyorum çünkü ülkemizde ünlü olduğunu zanneden her şahsın girmiş olduğu piskolojiden kaynaklanan bir şey belki de ama zaten ülkemizde ünlü olmaktan kolayı yok ki. İki gün önce b.ktun şimdi koktun derler adama... KESTİK

Biz pek Amerikalıymışız ya...

ÜÇ İKİ BİR KAYIT... Geçtiğimiz yaz Amerikadayken bir çok şey keşfettim kendimce, mesela Türklerin hakkaten ne kadar zeka ortalamasının yüksek olduğunu, yabancı kızlara bakış açımızın sexten öteye gidemediğini ve dilimin bilinmediği bir yerde özgürce fikirlerimi arkadaşlarımla kendi dilimde paylaştığımda yabancıların yüz ifadesini görmenin ne kadar zevkli olduğunu ve tabikide kendi başıma gezinti yapınca ne kadar macera yaşayacağımı öğrendim. Hakkaten imkanım olduğu sürece dünyayı gezicem, size de tavsiye ederim alın küçük bir valiz çıkın yollara. Çünkü kendini sınırlamamak gerekiyormuş. O kadar farklı insan tipi, o kadar farklı düşünce, o kadar güzel gezilcek yer varmış ki, bazılarını hayal bile edemezmişim.... İnsanın olgunluğu ,hayat görüşü gezip, görüp, tanıyınca ivme kazanıyormuş. Ama şunu da anladım ki canımmm ülkem Türkiyemi ne kadar da ezmiş bu Amerikalılar, adamların her şeylerini biliyoruz resmen; dilleri, eyaletleri, şehirleri, popüler mekanları, ünlüleri, dizileri, kültürleri resmen bizim olmuş daha doğrusu biz öyle olmuşuz istemeden de olsa kendi iç benliğimizde. Öyleki bazı amerikalılar kendi ülkeleri hakkında bir şey bilmezken onların ülkelerinin tarihi hakkında kendimi bir çok kez nutuk çekerken buldum. Belki iyi belki kötü gerçi her zaman tarihi sevmişimdir ama şunu da anladım ki biz Amerikalılardan daha bir Amerikalıymışız.... KESTİK

Gerçekten Bazen Anlamıyorum....

ÜÇ İKİ BİR KAYIT.... Ya bazen gerçekten ben bu insanları anlayamıyorum... Konuya şöyle giriyim: Çift olan bir çok arkadaşım oldu yani çiften kastım sevgili -sevgili demek basit mi acaba çünkü bazıları gerçekten karı koca gibiydi ya- her neyse onlarla ne zaman konuşsak muhabbet etsek ve bi yerde artık ilişkilerinin nasıl başladığını sorsam genelde hep şu cevabı alıyorum; biz 5 (örnektir kendileri rakamın 1 den 10 a kadar sabır süresi var:) yıl arkadaştık 1 aydan beri de çıkmaya başladık. İşte o an benim yüzümde hönk nasıl yani diye bir ifade uyanıyor. Anlamıyorum ya evet anlamıyorum suç mu!! Sen yıllarca bacı, arkadaş, kardeş gözüyle bak kıza sonra dank diye dur ben buna bir aşık olayım mı diyorsun arkadaşım ben bunu anlamıyorum. Ya 5 yıl boyunca içinde fesat duygular besledin kıza ya da 5 yıl boyunca aradığını bulamayınca yanındakileri değerlendirdin. Ne kadar garip ne kadar sapık bir ruh halidir bu ya anlamadım gitti. Esefle kınıyorum!....KESTİK

Altı taraflı insan vakalarıyla yanıp kül olan canına yandığım dünyam...

ÜÇ İKİ BİR KAYIT......Bu günlerde bir kitap okuyorum çoğunuz duymuşsunuzdur da zaten "Zar Adam" kendileri. Bu kitap çok sardı beni, aslına bakarsanız kitap kurdu değilimdir seçici oluyorum kitap konusunda, sayfalarını heycanla çevirmedikten sonra ne zevki var ki okumanın diye düşünüyorum. Her neyse zar adamımıza geri dönelim. Bu kitabı okudukça insanın aklına ilginç şeyler gelip gülüyor. Düşünsenize bir dünyadaki herkesin sadece zar atarak ve zarın verdiği kararlara itaat ederek hayatını sürdürdüğünü, sanırım dünya çok piskopat bir yer olurdu. Ülke liderlerinin zar istedi diye savaş başlatmaları, insanların zar istedi diye birilerine tecavüz etmesi, zar istedi diye insanların eşlerini terk etmesi v.s. bunlar olumsuzluklar tabi güzel yanlar da var olabilir belki de. Zar istedi diye hayallerini gerçekleştiren gençler, dünyayı turlamaya kalkan tipler, hippi takılıp dünyayı ti ye alanlar, karısını mutlu edip çiçek alan çocuğunu dövmeyip oyuncak alanlar... ya durun bi saniye bunlar zaten sürekli duyduğumuz şeyler değil mi dünya zaten piskopatların deli gömleği değil mi artık?! (şilink jeton sesini duydum beynimde) evet evet şimdi anlıyorum bence aslında dünyadaki herkes içten içe bir zar adammış......KESTİK....